IN MEMORIAM

 

Zuster Catherina Sanders. ( Theonie )

 

Geboren te  Meijel:         17 mei 1911

Eerste professie :             1 mei 1942

Gestorven te Boxtel :    11 juni 2005

 

Omringd door medezusters, familie en kennissen hebben we op 15 juni 2005 afscheid van Zr.Catharina genomen in de kapel van het woon-zorgcentrum “Molenweide“ te Boxtel.

Daarna werd zij begraven op de begraafplaats Munsel te Boxtel, waar zij rust temidden van haar medezusters. Tijdens de uitvaartdienst werd haar missionarisleven door Zr.Tiny Hölscher als volgt verwoord:

Van harte wil ik U allemaal welkom heten bij deze viering waarin wij afscheid gaan nemen van onze Zuster Catharina Sanders. Het zal haar veel plezier doen dat u  in zulke grote getale gekomen bent om haar uitgeleide te doen. Het getuigt ervan dat zij bij U allen zeer geliefd was.

 Ondanks het feit dat zij de hoge leeftijd van 94 jaar mocht bereiken kwam haar heengaan als een verrassing voor ons. Na slechts één dag het bed te hebben gehouden overleed zij op zaterdag avond 11 juni, omringd door familieleden en medezusters.

LEVENSLOOP

Catharina werd geboren in Meyel op17 mei 1911 als vijfde kind in een gezin van 10 kinderen. Haar vader was molenaar en had een graanhandel.

“Mijn ouders”, schreef zij later, ”waren zeer gelovige, toegewijde en arbeidzame mensen”. Twee van haar zes broers traden in bij de Missionarissen van Afrika (Witte Paters).

Ook Catharina werd zich meer en meer bewust dat de Heer haar riep tot het missionarisleven en op 28 jarige leeftijd vertrok zij naar Esch  om daar haar vorming als Witte Zuster te beginnen.

Dat was in 1939, net voordat de oorlog uitbrak, vandaar dat zij na haar professie in 1942 niet naar Afrika kon vertrekken en nog vier jaar in Nederland moest blijven. Gedurende die tijd voltooide zij haar opleiding als kleuteronderwijzeres.

Na haar eeuwige Geloften in 1946 bracht zij een paar maanden in Engeland door en was vervolgens nog enkele jaren portierster in Boxtel, Esch en Maarn.

TANZANIA

In 1950 werd zij tot haar grote vreugde benoemd voor Usongo in Tanzania. De Zusters van het bisdom Tabora hadden daar hun opleiding en een van haar taken was om hen Engelse les te geven. Wat haar echter het meeste aansprak waren de huisbezoeken in het dorp. Zij was een persoon die betrokken was op mensen en al gauw had zij hun vertrouwen gewonnen. Na enkele jaren vertrok zij naar Tabora waar zij onderwijs gaf op de internationale school. De meeste jaren bracht zij echter door in Mkulwe waar zij in de parochie belast werd met het godsdienstonderwijs aan de vrouwen en kinderen, en ook weer velen van hen thuis ging bezoeken.Tengevolge van een auto ongeluk moest zij in 1963 naar Nederland voor medische behandeling maar in 1965 was zij blij weer naar Afrika te kunnen vertrekken waar zij in Mpanda en vervolgens in Kasulu werkte.

NEDERLAND

Na lange jaren in Afrika kwam zij in 1972 voorgoed terug naar Nederland. Toen zij gevraagd werd als receptioniste in het Doveninstituut te St. Michielsgestel nam zij dit met beide handen aan. Zij was er heel graag en gedurende vier jaar verwierf zij zich daar vele vrienden. Onlangs nog werd zij tot haar grote verrassing uitgenodigd voor de jubileumviering aldaar.

In 1980 nam zij haar intrek in Sterksel waar zij 15 jaar ook weer als portierster werkzaam was en de gasten werden er buitengewoon gastvrij ontvangen.

In 1982 mocht zij de speciale sessie volgen in ons moederhuis te Frascati. Zij genoot van deze twee maanden geestelijke vernieuwing. Langzaam groeide in haar het verlangen wat meer tijd aan gebed en bezinning te besteden en toen zij 75 jaar werd vroeg zij om een andere benoeming.

Het was alsof  de arbeidzame Martha in haar zich nu aangetrokken voelde om ook als een  Maria meer tijd te geven aan contemplatie en gebed. Zij vond het echter niet gemakkelijk haar contacten op te geven en koos er uiteindelijk voor in Sterksel te blijven. Door haar werk te verminderen probeerde zij toch tijd voor haar innerlijk leven vrij te  maken.

Toen de sluiting van ons huis in Sterksel naderbij kwam nam zij in 1997 haar intrek in Molenweide. Nu kon zij het rustiger aan gaan doen. Zij had hele goede contacten met haar medebewoonsters. Elke avond ging zij een partijtje sjoelen met haar buurman Pater Smeets en zij was geïnteresseerd in het wel en wee van iedereen. Ook had zij uitstekende relaties met haar familie. Haar neven en nichten hielden van hun tante zuster en kwamen haar dikwijls bezoeken. Zij kon ook nog lange tijd zelf naar haar familie toe.

In de loop der jaren moest zij echter afscheid nemen van broers en zussen die haar voorgingen naar de Heer. Vooral het overlijden van haar laatste zus enkele maanden geleden, greep haar erg aan. Zij voelde zich eenzaam en het was of haar levenslust was uitgeblust. Nu ben ik nog alleen over, herhaalde zij telkens. Toch fleurde zij weer wat op en was vooral de laatste dag erg actief.

Niets deed vermoeden dat zij zo plotseling zou overlijden. Tengevolge van een hersenbloeding raakte zij Zaterdagnacht j.l.in een coma. Na een zware en onrustige dag kwam de Heer haar dezelfde avond halen en overleed zij vredig  in het bijzijn van familieleden en enkele medezusters.   

Catharina was een hartelijke vrouw, gastvrij en oprecht betrokken en geïnteresseerd in de vele mensen die zij gedurende haar lange leven leerde kennen. Door de vele huisbezoeken, zowel in Afrika als in Nederland maakte zij zich veel vrienden.

Zij was geknipt voor haar taak als receptioniste en portierster. Daar voelde zij zich in haar element. Zij was zeer betrokken op mensen. Bij haar vonden zij een luisterend oor en voelden zich op hun gemak. Tot het laatste toe was zij geïnteresseerd in alles wat haar familie betrof  en de laatste dag kwamen velen van hen haar nog een bezoekje brengen.

Graag wil ik mijn dank uitspreken aan allen die haar in Molenweide zo goed hebben verzorgd en bijgestaan in haar laatste uren.

Zij was er gelukkig en voelde zich er helemaal op haar gemak.

Catharina is nu veilig thuis, herenigd met haar geliefden. Daar mag zij nu voor eeuwig bij de Heer zijn en in vrede en de rust leven voor zijn aanschijn.

Catharina rust in Vrede.